Cennick & Caéliane
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

2 plaatsers

Pagina 2 van 3 Vorige  1, 2, 3  Volgende

Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:34

Zijn reactie had ze wel verwacht. Zijzelf zou waarschijnlijk ook zo gereageerd hebben, maar ja ze had het in ieder geval geprobeerd. Kort keek ze hem na, om de spullen vervolgens weer op te rapen. Het was logisch dat hij de medicijnen wantrouwde. Ze had er geen gif of iets dergelijks doorheen gedaan, maar voor hetzelfde geld was dat wel zo geweest. Een zucht ontsnapte uit haar mond en even bleef ze verloren staan. Ze wilde hem niet zo laten gaan, dan was de kans groot dat hij het niet eens zou overleven tot aan het grote bos dat het Zomerrijk van het Winterrijk scheidde. Ze gunde het hem niet om dood te gaan, ook al had ze dat eerder nog zo vaak herhaald. Mensen in paniek of in het nauw zeggen wel vaker rare dingen, had ze ooit eens gehoord. Na enige tijd diep na te hebben gedacht en verschillende dingen te hebben overwogen, besloot ze om dan toch maar achter hem aan te gaan, ver kon hij nog niet zijn. Ze liep de tuin uit, de uitgestrekte graslanden op. Het dorp bevond zich aan de andere kant. Ergens was ze daar wel blij om, dan zou ook niet iedereen haar vragen wat ze ging doen. Ze kneep haar ogen samen tegen het felle zonlicht en zocht de horizon af. Ergens in de verte zag ze hem. Hij was niet meer dan een klein stipje tegen de hemelsblauwe lucht. Een paard zou op dit moment wel handig zijn geweest maar tijd om er één op te halen had ze niet. Bovendien was er dan kans dat ze haar vader of moeder tegen zou komen en daar had ze geen zin in. Ze stopte de spullen weer terug in haar zak en haastte zich achter de jongen aan. Op de grasvlakte waar ze geen enkele beschutting van de bomen had, brandde de zon genadeloos op haar huid. Ze verbaasde zich erover dat hij de hitte zolang had weten uit te houden. Toen ze bij de eerste bomen kwam, werd het moeilijker om hem te blijven volgen. Haar jurk bleef voortdurend haken achter struiken en ze was niet gewend om op zo'n oneffen grond te lopen. Uiteindelijk wist ze hem dan toch te bereiken. Hij was tegen een boom aan gaan zitten en was de doorns uit zijn huid aan het halen. Langzaam kwam ze dichterbij.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:34

Zijn hoofd begon te bonken, pijnlijke steken gingen door zijn rug. Mica brieste een paar keer bezorgd om zijn baasje, tenminste, dat nam hij aan. Cennick was nooit slecht voor zijn paard geweest en wanneer ze moe was geweest, was hij van haar rug af geklommen en liepen ze samen verder. Zijn oren bewogen heen en weer, alsof er iets vreemds in de buurt was. 'Wat is er?' vroeg hij nog, maar hij kon zijn aandacht even niet bij het dier houden. Helaas had hij niets steriels mee genomen waarmee hij zijn hand had kunnen inwikkelen. Daarom moest hij het zo min mogelijk bewegen en er zo weinig mogelijk mee doen. Dat zou al een hoop schelen en met een beetje geluk bloedde hij niet dood.
Toen de meeste doornen uit zijn lichaam verdwenen waren, krulde hij zich op tegen een boom. Eigenlijk was het veel te heet voor hem, om hier zo te blijven liggen en zou hij eigenlijk iets beschermends om moeten doen, want zelfs de zon kwam zo af en toe op de plek waar de schaduw hoorde te zijn. Voor de zekerheid verstopte hij zijn gezicht in onder zijn armen en shirt, zodat dat in iedergeval bedekt was.
Het was heel makkelijk om anderen de schuld te geven van je eigen daden. Bijvoorbeeld: het was niet zijn keuze geweest om hierheen te gaan. Hij verrachte het Zomerrijk en zou er nooit van zijn leven naar toe zijn gegaan als zijn vader hem niet zover had gekregen. Met mooie smoesjes als "alleen jou kan ik vertrouwen" en "Ik zal je rijkelijk belonen en je bewijst je eigen land een grote eer" was het hem gelukt. En daarom lag hij nu hier, had hij besloten. Niet door zijn eigen stommiteit, maar door de drang en hebzucht van zijn bloedeigen vader. Waarschijnlijk had niemand het willen doen. Waarschijnlijk had hij nergens een kandidaat gevonden die gek genoeg was om de grens, die al erg gevaarlijk en moeilijk te vinden was, te betreden en dan ook nog eens een of ander prinsesje te zoeken die enerzijds heel gemeen is, maar toch achter je aankomt, ondanks dat het al te laat is en je eer al ligt dood te bloeden.
Kleine knaagdieren, spinnetjes en insecten waren te horen toen hij zijn ogen sloot. Het bonken ging door, maar door te luisteren naar zijn omgeving, wist hij de aandacht daarvan af te leiden. Het was een goede manier om tot rust te komen.
Langzaam dommelde hij weg, zijn bewustzijn verdween samen met de wind en in dagen kreeg hij weer een beetje rust. Een mens waarbij alle hoop vervlogen was, en waarbij niets meer te redden viel, was soms nog wel zorgelozer dan een mens waarbij de kans op geluk nog bestond. Met een vage grimas van rust, maar ook van pijn en ellende viel hij in slaap.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:34

Caéliane bleef staan waar ze stond. De grote eikenboom naast haar had een bladerdak dat geen enkel straaltje zonlicht doorliet en haar in schaduwen hulde. Dat zorgde er ook voor dat hij haar niet zag. Zijn paard echter merkte wel wat en begon onrustig te worden. Ze zette een stap achteruit zodat ze half achter een boom stond. Die boom onttrok haar aan het zicht van het paard. Hopelijk zou het dier er wat rustiger van worden. Met haar rug leunde ze tegen een andere boom aan. Ze staarde naar de stam terwijl ze luisterde naar de geluiden om haar heen. Het bos was zo'n vertrouwde omgeving voor haar. Vooral na de paar weken dat ze er niet was geweest was de betovering ervan weer optimaal. In de eerste instantie leek het er heel verlaten, maar als je beter keek, zag je tientallen dieren verscholen tussen de bladeren en boomstammen. Dieren die je vanaf hun veilige plaatsen nieuwsgierig bestudeerden, maar toch schichtig weg schoten als je in de buurt kwam. Toen ze na enige tijd weer langs de boom heen keek, zag ze dat de jongen in slaap was gevallen, of hij was bewusteloos, dat was ook nog een optie. Langzaam kwam ze dichterbij. Meteen gingen de oren van zijn paard oplettend naar voren staan. Caéliane knielde neer naast de jongen, het paard even negerend. Het dier zou zo wel weer tot rust komen. Ze legde medicijnen naast haar op de grond en deed wat van het ontsmettingsmiddel op de doek. Het was niet alleen ontsmettend maar kon ook prima worden gebruikt om iemand mee te bedwelmen. Voorzichtig drukte ze de dook in zijn gezicht, terwijl ze hem met één hand stil hield.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:35

Zijn dromen waren leeg, hadden geen betekenis, zoals bijna altijd. Maar nu zat er een pijnlijk randje aan, iets wat ervoor zorgde dat het niet een uurtje rust was als ieder andere. De pijn zat er diep in en zelfs in zijn slaap kon zijn lichaam niet goed ontspannen. Elke spier stond aangespannen om ervoor te zorgen dat hij zich kon verdedigen wanneer nodig was, om zichzelf te beschermen voor pijn die hij nog niet had, op plekken waar het nog geen pijn deed, maar waar het wel mogelijk was.
Een zachtje, weëige lucht drong door tot zijn neusgaten, maar dat terwijl hij nauwelijks lucht kon happen. Verschrikt opende hij zijn ogen, maar die begonnen alweer te tollen voor hij goed en wel besefte wat er aan de hand was. 'Wat...' Meer kwam er niet meer over zijn lippen, het was al te laat. Alsof hij op roze wolkjes zweefde, dreef zijn bewustzijn verder en verder weg. De hand, die hij zonet nog tot een vuist had gebald, ontspande en raakte nu de zachtje mosgrond aan. Zijn hoofd verdraaide zich een beetje, zodat hij in het volle licht terecht kwam. Heel even opende hij zijn ogen weer, het werkte niet zo goed als Cennick misschien wel gehoopt had, hij werd er alleen een beetje raar van. Boven hem, hing iets, op het ene moment een vogel, op het andere moment een meisje met prachtige ogen. Ze keek vertwijfeld, maar uiteindelijk greep ze naar zijn hand.
'Ben ik dood, kom je me halen?'
Maar ze schudde haar hoofd.
Mooi als een engel, tiktik, tiktik. Een kraaiende vogel vloog voorbij. Tiktik, tiktik, alsof er wat bonsde van binnen. Tiktik, tiktik. Alsof de hemel op zijn kop viel en niets meer heel bleef. Tiktik.
Bang voor wat komen ging, strekte hij zijn hand, sperde zijn ogen wijd open en greep die van haar vast. 'Haal me weg, haal me weg, voordat zij me komen halen.' Duistere demonen, zwarte beelden, een kraai die wegvloog. Angst hing in de lucht. Zijn blik stond op oneindig, maar keek toch in die van haar. 'Vlucht! Ga weg, jij kan het halen!' Misschien leek het onwerkelijk, onnatuurlijk, maar een wildvreemd meisje kon je niet dood laten gaan, niet zomaar.
Niet wanneer ze nog een kans had om te overleven.
Tiktik, tiktik. Angst was niet om te overwinnen, maar om je te beschermen tegen wat komen ging.
Voor hem kwam het te laat. Tiktik, tiktik. Langzaam haalde hij een koude hand naar boven, trillend, kon elk moment weer terugvallen. Zijn vingers strekten zich en aaide even over haar wang. Een warme wang, vurig als de zon. Een tinteling gleed door zijn vingers heen en verwarmde zijn gehele hand.
'Ik vind je lief.' Waren de woorden die hij sprak, voordat hij zijn hoofd afwende en terugviel in een vreemde bewusteloosheid.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:35

Tot haar grote geluk stribbelde hij niet al te erg tegen en zakte hij al snel weg in bewusteloosheid. Tenminste ze dacht dat hij volledig bewusteloos was. Tot hij na enkele seconde zijn ogen weer opende. Een afwezige, glazige blik lag in zijn ogen. Ergens zag het er wat eng uit, net alsof hij een standbeeld was. Zijn bleke, ijskoude huid maakte het standbeeld-plaatje compleet. Enkel zijn regelmatig op en neergaande borst verraadde dat hij een levend wezen was. Ze sprenkelde wat meer ontsmettingsmiddel op de doek en pakte voorzichtig zijn hand. Vreemd keek ze op toen hij ineens begon te praten.
'Ben ik dood, kom je me halen?'
Met een wat vreemde blik in haar ogen schudde ze haar hoofd. Waarschijnlijk zweefde hij ergens in een onderbewustzijn. Eigenlijk zag het er best grappig uit. Een kleine glimlach gleed over haar gezicht, waarna ze voorzichtig zijn hand schoon begon te maken. Met het laatste licht van die avond wist ze een paar glasscherven uit zijn hand te halen. Gelukkig was hij buiten bewustzijn, of een soort van, anders had zij waarschijnlijk allang een klap gekregen. Nieuwe wartaal van hem deed haar opkijken. Het leek alsof hij ergens bang voor was. Ze vroeg zich af wat hij op dit moment zag. Zou hij haar ook gewoon zien? Waarschijnlijk niet, anders zou hij niet bang zijn, ze was geen monster. Dat hoopte ze in ieder geval. Met moeite wist ze haar hand te bevrijden uit zijn stevige greep. Ze wist de laatste paar doorns uit zijn rug te halen en ontsmette ook de wonden daar. Bij zijn laatste woorden schudde ze grinnikend haar hoofd. Hij was echt wartaal aan het uitslaan, dat mocht ze hopen in ieder geval. Ze wikkelde de doek rond zijn hand als een soort van verband en ruimde de spullen op. Nou ja, ze zette de spullen tegen de stam van de boom aan, half verscholen in het gras. Zelf ging ze ook tegen die stam aanzitten, aan de andere kant dan waar de jongen zat. Ze legde haar hoofd tegen de stam aan en sloot haar ogen, een poging om slaap te vatten.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:35

Vreemde gedachten spookten rond. Regelmatig ademhalen. In, uit. In, uit. Roze wolkjes die als sneeuw voor de zon verdwenen. Pijnlijke steken die realistischer en realistischer werden. Langzaam maar zeker werden zijn gedachten weer helder. De herinneringen vervaagden, leken weggestopt te worden in een oud grijs laatje. Met een bonkend hoofd, kwam Cennick langzaam overeind, zachtjes kreunend van de pijn die hij in zijn lichaam voelde. Als standaard reactie greep hij naar zijn hand, maar in plaats van een nat goedje aan te raken, of huid, raakte hij iets zachts aan, een soort watje. Zijn ogen gingen open van schrik, het moest nu haast wel zo zijn dat ze hem vergiftigd had. Anders deed je nooit zoveel moeite voor een persoon, kwam je hem niet achterna. Zeker niet wanneer hij vervelend was. Maar waarom was hij dan opnieuw wakker geworden? Kon dat wel, was het logisch? Of was het de bedoeling dat hij alles zou meemaken, de laatste uren voor je stierf. Wreed was het, oneerlijk, pijnlijk. Een galgendood sterven, was verschrikkelijk, maar niet door die paar seconden dat je hing en geen grond meer onder je voeten had, dat je voor één seconden heel even zo vrij was als een vogel, die door de lucht vloog, voor je ogen braken en het voorbij was. Het was de periode ervoor, de tijd dat je moest wachten voor het vonnis voltrokken wordt. Hoevaak had hij het al wel niet gezien, angstige mannen en vrouwen die ervan verdacht werden pogingen te hebben gedaan om naar het Zomerrijk te vluchten of die kwaadspraken over zijn vader, de koning. Angstige mensen, kinderen die niet wisten wat er gebeurden of binnen enkele seconden wees werden gemaakt. Verschrikkelijk.
En eenzelfde dood zou hij sterven, alleen zou hij het moeten voelen branden van binnen, een klein voorbeeld voor wat hem hierna te wachten zou staan.
'C..Caé..' Verder kwam hij niet. Zijn hersenen werkten nog niet zo goed als ze hoorden te werken. Hij probeerde zich bij elkaar te schrapen, maar hij kon niet helemaal overeind komen, waardoor hij op handen en voeten ging staan en schichtig in de rondte keek. Ze zou allang verdwenen kunnen zijn, wie wilde immers in de ogen kijken van de persoon die jij had gedood en wie je nooit meer terug zou zien.
Maar ze was er nog. Vanuit zijn ooghoek zag hij haar, stilletjes, haar hoofd naar voren gebogen en knieën opgetrokken. Haar blik stond rustig, lief, haast. Alsof ze even niet was wie ze hoorde te zijn, maar gewoon een meisje die even onbelangrijk was in dromenland als ieder ander. Langzaam kroop hij dichterbij, hand voor hand, stap voor stap. Hij wilde weten hoe het zou eindigen, waarom het zo moest en waarom ze hem niet gewoon had aangegeven. Dat zou immers veel vernederender zijn geweest. Iets waar anderen van hielden. 'Ben je wakker?' vroeg Cennick zachtjes, ook al wist hij heus wel dat ze sliep. Hij wilde gewoon zijn stem nog eens horen, om zeker te weten dat hij nog leefde.
Toen hij zo goed als voor haar zat, hield hij halt en wist hij normaal te gaan zitten.
Misschien was ooit zijn plan geweest op haar te wachten tot zij wakker zou worden, maar nog voor hij zijn gedachten weer onder controle had, zakte zijn hoofd naar beneden en viel hij in slaap.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:35

Een zonnestraal die zich een weg had gevonden door het dichte bladerdak en nu precies op haar gezicht viel, deed haar ontwaken uit de slaap waarin ze weggezonken was. Normaal kon ze nooit slapen overdag, maar de benauwde en drukkende lucht die hier in het bos hing maakte haar loom, moe. Langzaam gingen haar ogen open, het eerste dat haar opviel was dat de jongen tegenover haar was komen zitten, maar nu ook alweer leek te slapen. Caéliane zelf vond het hier al te warm, ze moest er niet aandenken hoe erg dat voor hem wel niet zou zijn. Ze gaapte een keer en drukte zichzelf omhoog, om vervolgens te gaan staan en zich uit te rekken. Haar stijve spieren protesteerden een kort moment. Ze wist nu al dat ze nooit meer tegen een boom aan in slaap zou vallen, de zanderige grond had ze dan toch liever dan stijve spieren. Ze controleerde snel of de doek nog goed om zijn gewonde hand heen zat. Haar aandacht werd getrokken door zijn paard die onrustig stond te trappelen. Waarschijnlijk had het dier honger. In de omgeving waren enkel mos, onkruid, planten, zand en bomen te bekennen. Caéliane liep rustig naar het paard toe en stelde het dier gerust door er zacht tegen te praten. Ze leidde het paard mee aan de teugels verder het bos in, hopend dat daar ergens wel gras zou groeien. De jongen zou waarschijnlijk toch nog niet wakker worden, hoopte ze.
Na enige tijd zag ze tussen de bomen door een groen veldje. De open plek met kniehoog, heldergroen gras lag verscholen achter enkele oude treurwilgen wier bladeren tot aan de grond reikten. Zodra ze het paard door het bladergordijn had geleid, begon het dier gulzig van het gras te eten. Caéliane liet zich neerzakken naast het smalle riviertje dat de open plek in tweeën splitste. Van haar handen maakte ze een kommetje waarmee ze wat water opschepte. Het heerlijk frisse water was erg welkom met deze hitte. Op dat moment stond ze er niet bij stil dat ze een Zomerrijker was en eigenlijk geen enkele last zou moeten hebben van de hitte. Met een diepe zucht liet ze zich achterover in het hoge gras vallen, genietend van de rust. Ze keek op toen ze voetstappen vanuit het bos hoorde komen. Tussen de bomen door zag ze de jongen lopen. Was hij toch eerder wakker geworden dan ze had verwacht.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:35

Het vreemde gevoel in zijn hoofd was nog niet geheel verdwenen, maar was niet zo erg meer dat het onmogelijk was om te bewegen of om te staan. Het eerste wat hij had gemerkt toen hij wakker was geworden, was dat zijn paard niet meer in de buurt was. Niet dat ze moeilijk te vinden was waar ze heen was gegaan, het was duidelijk te zien dat hij verder het bos in was gegaan, door de vele hoefsporen die te zien waren in de mulle aarde. Daarnaast was nog een paar lichte voetstappen te onderscheiden, waarschijnlijk die van het meisje, al kon hij dat niet met zekerheid zeggen. Daarom was hij achter het spoor aangelopen en keek hij nu vanaf een afstandje toe naar wat ze aan het doen was. Nu hij ook wat wakkerder was, merkte hij dat de doornen verdwenen waren en zijn hand een stuk minder brandde dan eerst. Misschien had ze hem dan toch niet vergiftigd, of was het een pijnloos soort gif. Misschien was dat zo erg nog niet. Eigenlijk schaamde hij zich een beetje voor hoe hij gereageerd op haar, al had hij het nu niet anders gedaan. Eigenlijk snapte hij niet zo goed waarom ze hem achterna was gegaan. Het is logisch dat je dan denkt, dat ze terug komt om je te beledigen, om te zeggen dat je een watje bent, een mislukkeling. Dat was meer voor de hand liggend dan een pak met verband, pijnstillers en een zalfje. In ieder geval had hij het nog nooit meegemaakt.
‘Hallo?’ zei hij. Het klonk een beetje vreemd, doordat het een vraag was, maar hij het toch nonchalant over wilde laten komen. Het meisje zat naast het kleine beekje, die precies leek te passen in de omgeving waar het zich in bevond. Best aardig, vond hij het. Hij was meerdere plekken als deze tegengekomen op zijn reis hiernaar toe.
Zonder nog wat te zeggen, greep hij de teugels van het paard, die hem een beetje beschuldigend aankeek. ‘Wat?’ siste hij, al wist hij heel goed wat zijn paard bedoelde. De oren van Mica bewogen een keer heen en weer. Hij zuchtte. Misschien was het niet heel netjes haar nu hier zo achter te laten. Bovendien had ze zich al omgedraaid en keek ze nu zijn richting in. Mica bleef stil staan, alsof hij van hem eiste wat tegen haar te zeggen. Schijnbaar, mocht hij haar. En hij kon je vertellen, dat dat niet vaak gebeurde.
Hij stond met zijn mond vol tanden naar het meisje te kijken. De woorden, die hij vaker wel wist te vinden, waren verdwenen. Ze was niet eens zo lelijk, voor een Zomerlander. Lichter, met donkerdere haren, wat hij herkende van thuis, al wist hij niet hoe dat kon. Misschien kwam het ook, door de dotjes watten die nog steeds in zijn hoofd gepropt zaten. Daarom, en niet alleen om de redenen die hij zichzelf voorhield, plofte hij neer in het gras en wende hij zijn blik af. Het was niet handig in de zon te blijven zitten, dus zou hij sowieso snel een uitweg moeten vinden.
Plots bedacht hij zich wat. Niets bindends, of gevaarlijks. Enkel iets waarmee hij hopelijk meer informatie zou kunnen verschaffen. Het was nooit mis meer over een land te weten te komen, of over een bepaald persoon. In sommige gevallen kon het heel handig zijn.
‘Het je zin om mee te eten?’ was het enige wat hij vroeg. Mica hinnikte, misschien om zijn stem in te brengen, of misschien als reactie op zijn eigen keelgeluid, maar hij liet het toe dat Cennick in de zadeltassen ging graaien en er een brood, een stuk konijn, twee poten fazant en een kruik met melk uit haalde.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:36

Na nog wat te hebben gedronken trok ze de schoenen die ze aan had uit en stak haar voeten in het water. Het water was een erg welkome verfrissing met de hitte die op het moment heerste. Nu Cáeliane daar zo aan dacht, besefte ze dat het ergens best raar was dat ze zo'n moeite had met de hitte, aangezien die vanaf haar geboorte en veel eeuwen daarvoor al heerste. Eigenlijk zou ze er aan gewend moeten zijn, net zoals iedere andere Zomerrijker. Voor zover ze het haar goed herinnerde had ze er tot haar twaalfde ook geen last van gehad. Ineens herinnerde ze zich ook dat vanaf die leeftijd haar haar steeds donkerder begon te worden. Van goudbruin begon het langzaam donkerder te worden. En nu, zes jaar later, was het ravenzwart; iets dat normaal gesproken enkel mensen in het Winterrijk hadden. Al eerder had ze haar moeder ernaar gevraagd, die had geantwoord dat het door het eten kwam. Een bepaald dieet kon je haarkleur veranderen. Dat geloofde ze op zicht wel, maar ten eerste zat ze helemaal niet op een dieet en ten tweede aten haar ouders hetzelfde als haar en hun haren waren gewoon blond. Hetzelfde gold voor haar lichte huid. Van iemand die bijna elke dag wel in de zon zit, of kan zitten, verwacht je toch dat diegene een mooie gebruinde huid had. Dat had ze ook wel, maar in vergelijking met andere Zomerrijkers viel dat heel erg mee. Misschien dat haar moeder haar daarom ook wel niet mocht, omdat ze teveel op een Winterrijker leek. Haar nadenkende gedachtegang werd onderbroken door de stem van de jongen - ze wist zijn naam nog steeds niet.
'Hoi,' zei ze terug. Het klonk nog steeds niet van harte, maar hij moest blij zijn met een reactie. 'Hoe is het met je hand?' vroeg ze, zonder haar blik ook maar één seconde los te maken van het heldere water. Op de bodem van het riviertje lagen stenen met een egaal glad oppervlak door het water dat er onophoudelijk langs stroomde. Sommige stenen met een aparte kleur, diepblauw of oranje als vuur, vielen extra op tussen de grijs-, wit- en zwartgetinte stenen.
'Jawel,' gaf ze als reactie op zijn vraag of ze wilde mee eten. Nu hij over eten was begonnen, merkte ze dat ze toch best wel honger wat. Om er zeker van te zijn dat hij het niet had vergiftigd of zo -iets waar ze onbewust nog aan dacht- zou ze gewoon wachten tot hij eerst wat at. Dat viel niet op, hoopte ze.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:36

Heel even keek hij naar zijn hand toen ze erom vroeg, het ging wel wat beter, eigenlijk had hij niet verwacht dat het nu al zo weinig pijn zou doen, maar omdat ook zij andersom niet al te aardig deed, zei hij zo gedesinteresseerd als hij kon: 'Gaat wel.' Zonder zijn rechterhand te belasten, greep hij naar het houten bord, legde het brood erop en sneed het brood met de linkerhand in tweeën, niet helemaal recht, maar dat gaf eigenlijk niet zoveel. Vervolgens legde hij er een poot fazant bij en brak een stuk konijn af en legde het ernaast. De melk was niet goed eerlijk te verdelen, dus zou hij het uit de kruik moeten drinken. Als het meisje het niet veilig genoeg zou vinden om er ook uit de drinken, was dat prima. Meer voor hem.
Omdat ze vast niet van plan was bij hen te komen zitten, waarmee hij bedoelde, Mica en hemzelf, schoof hij het bord van zich af en legde het in het gras neer. Wanneer het eraf zou vallen, zou het niet zijn probleem zijn. Daarna nam hij een flinke hap van het vlees, waarvan het sap ervan af droop, ondanks dat het koud was. Misschien door het warme weer. Misschien moest hij maar eens in de schaduw gaan zitten, daar zou het misschien iets beter zijn. Misschien was het verstandiger geweest lichtere kleren mee te nemen van tuis, al hadden ze die zeer weinig. Langzaam kauwde hij op het voedsel, zodat hij langer de smaak in zijn mond had en hij er meer van kon genieten. Voorlopig zou het haast onmogelijk zijn weer op jacht te gaan in de bossen , wat hij de afgelopen maanden tijdens zijn reis regelmatig had gedaan. Daardoor had hij nu een ruime voorraad voedsel, maar lang zal het niet goed blijven, door het hete weer dat alles binnen een dag of twee laat bederven. Daarom hoopte hij maar, dat er zo af en toe een diertje zou oversteken op de plekken waar hij langs zou lopen. Of misschien kon hij zelfs wel een aantal vallen kunnen zetten, al zou hij dan langer dan een dag op eenzelfde plaats moeten blijven. Veel zin had hij daar eigenlijk niet in. Een klein beetje sap liep langs zijn kin naar beneden. Snel veegde hij het weg met zijn hand, even vergetend dat er verband omheen zat. Een grote, bruine vlek was het resultaat. Mopperend verdraaide hij zich een beetje, terwijl hij kleine stukje brood achter elkaar in zijn mond begon te proppen.
Hoelang zou je eigenlijk doen met een verband? Een dag? Een aantal uur? Misschien een week? Waarmee zou hij het moeten vervangen, want meer had hij niet op zak. Eigenlijk had hij nauwelijks wat meegenomen toen hij vertrok, dacht hij dat hij zich wel zou kunnen redden. Domme, onwetende Cennick. ‘Wil je wat melk?’ vroeg hij. Zelf had hij nog geen enkele slok genomen, omdat ze dat misschien wel niet fris vond, ze leek hem nogal preuts en snel vies van een ander, of in ieder geval bevooroordeeld.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:36

'Mooi,' mompelde ze vrijwel onhoorbaar als reactie op zijn antwoord of het ging met zijn hand. Als hij het een beetje rustig aandeed zou het binnen enkele dagen genezen moeten zijn, of in ieder geval zo dusdanig ver dat hij er het meeste wel weer mee kon doen. Maar Caéliane zag hem niet echt ervoor aan om geduldig te gaan zitten wachten en alles te doen met één hand. Haar vader had daar ook nooit het geduld voor. Eerst liet hij zo min mogelijk merken als hij pijn had en als hij het dan toch eindelijk toegaf, zei hij dat het wel meeviel en wilde hij zo snel mogelijk weer aan het werk. Typisch mannen.
Het zonlicht speelde wat met het water. De stralen zorgden voor een prachtige glinstering en accentueerden de gekleurde stenen extra. Zonlicht was altijd zo dichtbij, maar toch volkomen onbereikbaar. Het was als een onzichtbare huivering in de schemering, de ongrijpbare brok in je keel, een ongecontroleerde traan bij een lang vergeten gedachte.
Caéliane haalde haar voeten uit het heldere water en liet zich voor het bord in het gras zakken. Zwijgend at ze wat. Het was niet veel, maar zij leefde normaal ook niet op veel eten. Niet omdat ze bang was dat ze te dik, zwaar werd of iets dergelijks in die richting, ze vond die reden maar onzin. Ze at gewoon niet veel, ze was opgegroeid met weinig eten, al is dat voor sommige mensen erg moeilijk in te beelden; ze was nou immers wel een prinses. Ze had gewoon geen grote maag.
Melk. Ze dronk het niet vaak, vond het ook niet geweldig lekker maar iets anders -op het water in het riviertje na- was er nu niet. Met een kort knikje pakte ze de kruik aan en nam ze enkele slokken die ze zonder al te veel te proeven, door slikte. Ze dwong zichzelf haar mondhoeken op te trekken tot een klein glimlachje en gaf hem de kruik terug.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:37

Als een kleine acceptatie, zo voelde het. Eigenlijk had hij er niet op gerekend dat het meisje de melk zou aannemen. Misschien vreemd, aangezien ze ook mee at van het voedsel dat hij had meegebracht. Maar omdat ze dit echt zouden moeten delen, had hij gedacht dat ze zou weigeren, om vervolgens water te halen uit het kleine beekje, waarvan het water leek op te lichten door de zonnestralen die in overvloed waren, zelfs tussen de bomen. Veel zin had het dus in werkelijkheid niet, om op te staan en een andere plaats te zoeken. Het paard scheen nergens last van te hebben, toen het naar het beekje sjokte en uit het water begon te drinken met een heel onsmakelijk, slobberend geluid. Ook het enige geluid wat te horen was op de open plek, want Cennick en Caéliane hielden allebei hun monden stijf dicht en weigerden met elkaar te praten. Dat kwam vooral door Cennick, omdat hij weigerde te praten met het meisje dat eigenlijk veel te veel gedaan had en er zo goed als niets voor terug kreeg, enkel ellende en een sneetje brood. Helaas was het voedsel allemaal veel te snel op en had hij niet veel te doen, enkel plukken in het gras en af en toe een slokje melk nemen, die per tien minuten warmer leek te worden. Uiteindelijk stopte hij het maar terug in te tas. Zonde om het op te drinken wanneer het geen mens smaakte.
Eigenlijk was hij van plan zo snel mogelijk te vertrekken uit de hoofdstad van het Zomerrijk. Veel had hij er niet te zoeken en het enige wat hij hier kon bereiken was gezien worden en gevangen gezet worden. Wie zou immers geloven dat hij besloten had om in het Zomerrijk te wonen, wanneer je er weg kon smelten van de hitte, letterlijk. Het had niets te bieden voor hem, maar het Winterrijk evenmin. Dan koos hij er liever voor zover mogelijk bij zijn vader vandaan te blijven.
Maar in plaats van nu op te stappen, liep hij naar het paard toe, bond zijn laarzen af en liet zijn voeten één voor een het water het water inzakken. Heel even afkoelen voor vertrek zou best lekker zijn. Zachtjes zuchtte hij van genot, waarbij hij zijn ogen sloot en een beetje achterover leunde op zijn goede hand. De verbonden hand, lag op zijn schoot, waar het geen kwaad kon.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:37

Na de kan met melk terug te hebben gezet in het gras, liet ze zichzelf achterover in het kniehoge gras vallen. Om wat uit te rusten, of in de hoop dat het hier wat frisser zou zijn. Voor dat tweede had ze niet te hoeven gaan liggen. De zon zocht zich een weg door de grassprieten en brandde genadeloos op haar huid. Een diepe zucht rolde over haar lippen, waarna ze meerdere keren omrolde zodat ze aan de rand van de open plek in de schaduw kwam te liggen, niet dat dat heel veel zin had. Waar schaduw was en de zon niet kon komen, was het benauwd en hing een verstikkende hitte. Ze kwam overeind en plaatste zichzelf met haar rug tegen de boomstam aan. Na enkele minuten doelloos voor haar uit te hebben gestaard, keek ze naar de jongen die inmiddels ook de verkoeling van het riviertje op had gezocht.
'Waar ben je van plan heen te gaan? Als je al eens een plan hebt,' vroeg ze. Zijzelf had al wel een plan, deels in ieder geval. Ze zou met hem mee gaan, puur omdat het haar leuk leek om door het Zomerrijk te reizen en omdat ze absoluut niet terug wilde naar haar moeder. Dat laatste wilde ze al helemaal niet omdat ze dan zou moeten opbiechten waar ze was geweest en dan zou ze een stortvloed van vragen, waarschuwingen, nog meer vragen en nog meer nieuwe regels over haar heen krijgen van haar vader en haar moeder zou haar dan waarschijnlijk nooit meer aanspreken, niet dat ze dat heel super erg vond of zo. Ze had besloten dat ze haar moeder nu absoluut niet meer mocht, en dat zou waarschijnlijk ook niet meer veranderen. Ongeduldig bewoog ze met haar voet; iets dat ze altijd deed in ongemakkelijke situaties of als ze zich verveelde. Ook tikte ze altijd met haar vingers op het tafelblad, maar aangezien hier geen tafelblad was of iets dat daar op leek, kon ze dat nu niet doen. Misschien maar goed ook, aangezien het geluid als gevolg van het getikt uitermate irritant was, voor anderen, niet voor haarzelf uiteraard.
Het harde gehinnik van de jongen zijn paard, liet haar opschrikken uit haar gedachten. Haar blik schoot naar enkele schimmen die tussen de bomen door schoten en steeds dichterbij kwamen. Paarden, met mensen erop. De voorste ruiter hield een stok vast waaraan een driehoekige vlag zat: het vaandel met daarop een stralende zon, het wapen van het Zomerrijk. Uit automatisme stond ze op, met een ietwat geschrokken maar ook vragende uitdrukking op haar gezicht. Op het moment dat er een speer op de jongen werd gericht en zij zelf werd omsingeld door drie paarden, besefte ze wat er precies aan de hand was. Haar vader, moeder of iemand anders was erachter gekomen dat ze niet op haar kamer was en had iemand gewaarschuwd. Ook bestond de mogelijkheid dat een inwoner van de stad ze door het raam had zien vallen.
Niet al te voorzichtig, zeg maar gerust helemaal niet voorzichtig, werd ze op één van de paarden getrokken. Al haar pogingen om los te komen -slaan, trappen en spartelen- haalden niets uit.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:37

De enige reactie die de man met de speer bij hem opriep, was dat hij rolde met zijn ogen. Verveeld en ietswat moe wat hij was, had hij vrij weinig zin om aan de stok te gaan met de man. Dit zou hij zelfs makkelijk zónder wapens kunnen doen. Niet alleen, omdat hij zo langzamerhand een volleerd vechter was, maar ook omdat de man aan zijn houding te zien, niet al te best met het ding kon omgaan. Waarschijnlijk had hij er al wel iets mee geoefend, maar nooit echt in de praktijk gebruikt.
Zijn gezicht liet hij zo min mogelijk zien. Waarschijnlijk was het nieuws al bekend dat er een winterinwoner de grens heeft overgestoken, maar zeker wist je het nooit. ‘Ja jongen, opstaan en je handjes in de lucht.’ De stem van de man klonk bars en droop over van minachting. Hij had duidelijk geen idee met wie hij het van doen had. Oké Cennick zag er inderdaad niet al te best uit, met zijn lange, beetje vettige lange zwarte haren, gescheurde kleren door de val en een vies verband om zijn hand, maar onderschatten mocht je hem niet.
Langzaam stond hij op, om vervolgens op het land te stappen en met zijn blote voeten in het gras te gaan staan. ‘Kan ik wat voor u betekenen, meneer?’ vroeg hij, terwijl hij de duistere werking van zijn ogen de vrije loop liet gaan. Heel even schrok de man achteruit, maar Cennick was al even niet meer geïnteresseerd in de man, greep zijn schoenen en ging weer rustig op de grond zitten. ‘Ga staan, zeg ik je!’ sneerde de man, maar Cennick keek hem rustig aan. ‘Wat wilde je doen? Me prikken met die uitvergrote tandenstoker van je?’ Het was inderdaad niet de mooiste speer die hij ooit had gezien.
Op nog geen drie meter verderop, stond het meisje omsingeld. ‘Caéliane,’ fluisterde hij, waarna hij besloot dat zijn geleuter over moest zijn. De banden van zijn schoenen zaten goed los, waardoor hij er makkelijk in sprong en hij de banden makkelijk strak kon trekken. Bijzondere schoenen waren het wel, gemaakt door de schoenmaker en afgemaakt door de smidse, die er extra verstevigde ijzeren platen in had gemaakt onder de zolen en aan de achterkant. Het verzwaarde nauwelijks maar kwam wel degelijk van pas.
Het paard, dat rusteloos heen en weer bewoog, doorzag wat de man van plan was, draaide zich om en ging dicht op Cennick staan, die aan een draai genoeg had, zijn korte dolk greep en uit de schede rukte. Voor de man, die nogsteeds tegenover hem stond kon reageren, haalde hij in een boog zijn been omhoog, en sloeg met zijn ijzeren hak en een zijwaartse trap de speer stuk. Heel even was de angst te lezen in de ogen van de vreemdeling, angst voor gevaar, de toekomst, een gewetenloze die hem iedere seconde het leven kon ontnemen. Met een gecontroleerde draai, wierp hij het mes in de keel van de man en trok het er nog geen seconde later weer uit. Bloed spoot uit de ader die geraakt werd, droop langs het heft van de dolk. De man viel achterover, met gebroken ogen en een open mond. Cennick, die wist dat de andere mannen hem niet zomaar aan zouden vallen, ging heel even door zijn knieën en sloot de ogen van de man. Iets wat hij, maar ook de mannen met wij hij had getraind, deden voor hun vijanden of bondgenoten. Respect hebben voor de doden was belangrijk, ook voor hem. Zelfs, wanneer diegene er geen moeite mee had gehad jou een kopje kleiner te maken.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:39

Eenmaal op het paard staakte ze haar pogingen om weer los te komen niet, maar de hoop op dat ze werkelijk los zou kunnen komen, was inmiddels zo goed als verdwenen. Toen ze niet stil wilde blijven zitten en daarmee het paard ook behoorlijk nerveus maakte, bond de ruiter die haar op het paard had getrokken haar handen bij elkaar, zodat ze niet meer naar hem uit kon halen. Geïrriteerd snoof ze. Het kon de ruiters die waren gestuurd blijkbaar niet schelen van wie ze de dochter was. Prinses of niet, ze hadden de opdracht haar terug te brengen dus dat zouden ze doen, hoe dan ook. Caéliane wist dat haar vader het leger met harde hand trainde. Hij vond dat nodig aangezien Winterrijkers zonder pardon iedereen uitmöordden, iets dat zij niet helemaal waar vond, maar goed. Ook daar had zij niets over te zeggen.
Mokkend en met een uiterst geërgerde uitdrukking op haar gezicht staarde ze voor haar uit, deze keer bleef ze wel stil zitten. Vanuit haar ooghoeken nog zag ze hoe de jongen, de speer van de man die hem onder 'schot' hield, doormidden trapte. De bomen ontnamen haar het zicht op wat er verder gebeurde.
In een harde galop denderden de paarden door het bos en al snel waren de grasvlakten tussen de bomen door te zien. Was eindelijk vrij -een soort van dan- werd ze weer teruggehaald.
Het gehobbel van het galopperende paard zat niet erg comfortabel. Als ze iets naar voren leunde, zou ze er vanaf vallen. Ze twijfelde erover om dat ook daadwerkelijk te doen, maar ze had geen zin om vertrapt te worden door de paarden van de ruiters die erachter reden. Dan toch liever de waarschuwingen, straffen en nieuwe regels van haar vader. Op de grasvlakte was het, ondanks de platheid van het landschap, vrijwel windstil. Hier brandde de zon je al helemaal weg. De ruiters, die nog extra kleren aanhadden ook, leken er echter helemaal geen last van te hebben, in tegenstelling tot haar. Het liefst sprong ze nu in de rivier, om de verkoeling van het heerlijk frisse water op te zoeken. Maar dat kon niet.
Tevergeefs probeerde ze haar handen uit het touw te krijgen. Het zat niet heel strak rond haar polsen, maar net strak genoeg zodat ze niet los kon komen, en dat frustreerde haar.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:39

Niet te snel, in verband met zijn stijve, beschadigde lichaam, maar vol zelfvertrouwen klom hij op de rug van Mica. Het dier had de oren in de lucht gestoken, wat betekende dat het heel alert was. Goed getraind was het dier, dat was duidelijk aan alles wat hij deed te zien. Hij groef met zijn rechterhoef in het zand en nog voor Cennick goed en wel op het dier zat, stoof het vooruit, waardoor Cennick even de controle verloor en naar achteren schoof. Met enige inspanning en trillende vingers wist hij de teugels van Mica in handen te krijgen. Vervolgens duwde hij zich met de linkerhand weer wat overeind. Met de benen strak om het paard heen geklemd, liet hij de teugels even voor wat het was. De rijders waren nog zo dichtbij, dat Mica niet aangestuurd zou hoeven te worden. Hij leek altijd te weten wat en wanneer hij iets moest doen. Dat kon niet alleen aan zijn goede opvoeding liggen, maar ook aan dat het een slim beest moest zijn. Zo voorzichtig als hij kon, bond hij de schede weer aan de riem en stak de met bloed besmeurde dolk erin. Die zou hij later nog schoonmaken, nu had hij daar geen tijd voor. Bovendien: waarschijnlijk, als hij een beetje pech had, zou hij hem zo weer moeten gebruiken bij de makkers van de man die hij zonet om het leven had gebracht. Niet een heel vrolijk vooruitzicht, dacht hij grimmig.
Over de haast ongebruikte zandpaden reden ze voort. Een grote afstand hadden de gevolgden nog niet, maar toch koste het Cennick moeite om op ze in te lopen. De bomen begonnen minder dicht op elkaar te staan, waardoor zijn zicht beter werd en hij uiteindelijk uitkwam op het open grasland. De ruiters, het waren er vijf, zag hij nu, reden zo’n vijftig meter voor hem uit. ‘We grijpen ze,’ siste Cennick tussen zijn tanden door, Mica liet een ronkend geluid ontsnappen. Cennick voelde het eerder dan hij het hoorde, maar een antwoord was het wel. In een snelle beweging liet hij zich naar voren vallen, zodat hij dichter op het paard te liggen kwam en hij meer snelheid kon maken. Het regelmatige gekatte klop onder hem, het tuig rond het paard dat rinkelde en het gesnuif en het gebries van zijn paard zorgde ervoor dat hij wakker bleef. Één voor een leken de mannen voor hem zich te beseffen dat er wat gaande was en moeizaam draaiden ze zich om in het zadel. ‘Wat moet dat daar?’ schreeuwde hij, maar Cennick minderde geen vaart. Zijn blik werd bloedserieus, geconcentreerd en 100% dodelijk. Ze gingen niet al te snel omdat Caéliane vastgebonden zat, zag hij nu. Zo ga je toch niet met een prinses om? De man, die nu zag dat Cennick niet veel goeds van plan was, greep naar zijn korte zwaard die hij in de schede had hangen en hief hem, ten teken dat hij zeker niet ongewapend was, maar Cennick grijnsde, greep een van de pijlen uit de koker van Caélianes kamer en hield hem vast met zijn gewonde arm. Een schild had hij niet, maar zijn tegenstanders met een beetje geluk ook niet. Ze waren nou niet echt voorbereid op een gevecht. De paarden passeerden elkaar. Vol achterdocht keek hij hem aan, de andere mannen reden rond Caéliane en verbraken het patroon niet. Met een beweging, gooide hij de pijl in een keurige boog richting de man, maar omdat een pijl zonder boog vrij weinig is, boog bij af van zijn werkelijke doel en raakte de man niet. Het paard brieste en begon achteruit te lopen. De man was heel even afgeleid, en precies op dat moment stak Cennick toe. Hij prikte zijn dolk in de onderarm van de man, die het uitschreeuwde en een woeste zwaai maakte met zijn arm. Hij miste het hoofd van de jongen op een haar na. De anderen begonnen nu ook in beweging te komen. ‘Wie denk je wel niet dat je bent?’ schreeuwden een van hen, op het moment dat de lange dolk van Cennick in de oksel van de eerste man verdween en hij levenloos in het zadel bleef zitten, terwijl zijn rijdier begon te steigeren van angst. ‘Ik ben iemand die jij liever niet had ontmoet,’ beaamde hij. Om zeker te weten dat de man dood zou zijn, prikte hij met een andere pijl in het vlees van het paard, dat nu wild begon te worden. De ruiter viel van het paard en bleef roerloos liggen, terwijl het arme dier met een bloedende wond in het rond begon te dansen en uiteindelijk vluchtte.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:39

Heel in de verte waren de eerste huizen van de Zomerhoofdstad te zien. Het kasteel stak er hoog bovenuit. De grote stad tekende zich donker af tegen de altijd blauwe lucht. Van zo veraf zag de stad er rustig uit, maar waarschijnlijk krioelde het er van het leven. Vandaag was de jaarlijkse zomermarkt. Ja, er waren ook een herfst-, winter- en lentemarkt, hoe raar dat ook mag klinken voor een rijk waar het altijd zomer is. Er waren perioden waarin het iets frisser of juist heel erg warm was.
Caéliane schrok op uit haar gedachten toen één van de mannen wat schreeuwde naar de anderen, om vervolgens zijn paard om te laten keren. Ze wist wat rechter op te gaan zitten en achterom te kijken. Tot haar grote verbazing zag ze dat het de jongen was. Ze had eerlijk gezegd niet verwacht dat hij haar achterna zou komen, nou ja ergens ook wel. Het was immers zijn opdracht om haar naar het Winterrijk te brengen, als hij nog gehoor gaf aan die opdracht in ieder geval.
Ze wist niet wat er door haar heen ging toen de jongen de man die hem tegen had moeten houden, vermöorde. Wat ze wel zag was dat hij er behoorlijk handig in was. Ook leek hij niet terug te deinzen voor het zwaard waarmee de man aan het zwaaien was. Was het ergens dus toch wel logisch dat hij uit het Winterrijk kwam. Toen de man op de grond viel en het paard er vandoor ging, werden ook de andere paarden nerveus. Eén van hen steigerde en wierp bijna zijn bereider af. De overige ruiters lieten hun paarden ook omkeren en maakten zich klaar voor een strijd tegen de jongen. Van dat moment van onrust, maakte Caéliane handig gebruik. Ze boog iets voorover en liet zich zo voorzichtig mogelijk van het paard afvallen. Ze lande behoorlijk goed op haar voeten, struikelde een paar passen voort en viel toen uiteindelijk toch in het hoge gras. Daardoor lag ze wel vlak naast de man die de jongen enkele seconden geleden had vermöord. Zonder al te veel aandacht te besteden aan de man zelf -om zo geen medelijden te krijgen- pakte ze het korte, maar vlijmscherpe mes dat de man aan zijn riem had hangen. Met dat mes sneed ze de touwen rond haar polsen door.
Op het moment dat ze goed en wel weer rechtop stond, kwam één van de mannen op haar afgereden. De anderen waren bezig de jongen te doden, daar deden ze een poging toe in ieder geval. Voor zover ze kon zien lukte dat nog niet echt, en dat terwijl de jongen zwaar in de minderheid was.
De ruiter die op haar af kwam, was inmiddels een stuk dichterbij. Hij had een stok in haar handen en hij had er waarschijnlijk geen enkele moeite mee om haar bewusteloos te slaan als hij haar zo mee kon krijgen. Hij had de stok al klaar om mee uit te halen. Ze wist niet wat ze precies deed, maar ze hief haar hand met daarin het mes en gooide die. Met één rechte lijn boorde de punt van het mes zich in zijn hals. De adem van de man stokte in zijn keel, hij viel van zijn paard en landde op de grond, dood. Het drong nauwelijks tot haar door dat zíj, Caéliane, prinses van het Zomerrijk iemand had vermöord. Iemand van haar eigen volk nota bene. Even bleef ze ontzet in het gras zitten, zich nog niet goed beseffend van haar daad. Het ging volledig langs haar heen dat de jongen de meeste ruiters inmiddels al had verslagen.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:40

Misschien klinkt het heel onwerkelijk, heel sprookjesachtig wat er gebeurde op het open veld. Maar in werkelijkheid, was er zeer weinig romantisch aan. Ten eerste, vocht hij niet voor zijn ware liefde, maar voor zichzelf. Misschien speelde schuldgevoelens een klein beetje mee, maar egoïsme zat er al in vanaf dat hij een klein jongetje was geweest. Ten tweede, leek het wel heel ongeloofwaardig dat hij werkelijk álle mannen aankon. Misschien met veel moeite en misschien vergde het veel van hem, maar toch gebeurde het. Onrealistisch was het, absoluut met een snee in je hand, overal pijnlijke plekken. Maar om de een of andere vreemde reden raakte hij in een roes, waarbij hij zich niets meer besefte, de steken die hem zo nu en dan raakten niet voelde en een doorzettingsvermogen kreeg, waardoor hij het nog een hele poos had vol gehouden, eer er meer mannen waren geweest om tegen te vechten. Misschien was het logischer geweest om te zeggen dat hij stierf. Maar bijzonder zou het niet zijn geweest, niet eervol. Niet in een echt gevecht. Niet met een doel voor ogen, om te beschermen en het niet uit eigenbelang te doen. Er waren geen mensen die op hem wachtte, hij had rustig kunnen sterven zonder bang te zijn dat er iemand om hem zou treuren.
Maar het gebeurde niet.
In plaats van dat eindelijk zijn eigen keel doorgesneden werd, steigerde zijn eigen paard op het juiste moment, vlak voor de poten van het vijandelijke dier. Er waren al zeker twee mannen gedood en hij had makkelijk een van die zwaarden kunnen bemachtigen, maar hij deed het niet. Enkel om de reden dat hij veel meer gewend was aan zijn kleine wapen, al leek het voor een buitenstaander nogal onmogelijk dat hij zwaarden en lansen met dat ding kon breken en mensen kon verslaan. Daarom was het handig dat hij goed met zijn paard kon opschieten en hij zelf ook lenig was. Niet zo lomp als zijn soortgenoten, in ieder geval. Voor de vierde keer die dag, verdween de dolk van Cennick in het lichaam van één van zijn tegenstanders. Het zal best hebben meegespeeld dat de mannen onvoorbereid waren op dit alles. Want wie had er immers gedacht, dat hij op de dag zou sterven als de goden hadden voorspelt? Een lelijke grimas speelde rond zijn lippen, terwijl hij dacht aan de pijn die zijn vijand nu moest voelen. Hij kende het, hij wist dat het verschrikkelijk moest zijn. Dat het beangstigend was, een ijzeren steeksel in je lichaam te voelen, te zien dat er een gapend gat in je lichaam zat en je binnen nu en een aantal minuten weg zou zijn. Hoe langzaam je ziel zich losmaakt van je lichaam en je plots niets meer voelt. Hij wilde er het liefst niet over na denken, maar kon het op dit soort momenten nooit laten. ‘Caéliane, gaat het?’ schreeuwde hij, al was het niet meer nodig, omdat het op de ene man die voor hem stond na, bijna helemaal stil was om hen heen.
De man die voor hem stond, leek al iets zekerder van zijn zaak dan de voorgangers. Zwarte ogen waren te zien onder de helm die hij droeg. Heel donker was deze man ook niet. Cennick begon zich af te vragen met wie hij het van doen had. Plots zwaaide de man met zijn zwaard, een slag die Cennick maar net wist te ontwijken door naar achteren te buigen. Nog voor hij kon nadenken, boorde een scherpe punt zich in zijn arm, maar voor hij zo diep kon gaan dat het er af zou vallen, stak hij zijn dolk er onder en pareerde de slag zo goed hij kon, zodat hij het in ieder geval niet zonder zou hoeven te doen. Hij kreunde zachtjes, toen hij het bloed uit de wond voelde stromen.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:42

Langzaam begon het tot haar door te dringen. Ze had iemand vermöord. Ze had leven weggeroofd van iemand die volledig onschuldig was, iemand die enkel zijn plicht uitvoerde. Met grote ogen keek ze naar de man die levenloos in het gras lag. Het mes dat ze had gegooid lag naast zijn hoofd. Uit een grote wond in zijn hals stroomde bloed. De rode vloeistof verbande alle kleuren van de ondergrond. Het gras werd rood gekleurd, evenals de eens zo pure, witte madeliefjes met hun gele hartje, ooit zo onschuldig, nu besmet. Besmet met de dood, die ook de grond in trok en het zand rood kleurde.
Terwijl ze daar zat en ontzet keek naar wat zij zojuist had aangericht, gingen haar gedachten onwillekeurig naar de man zijn thuis. Hij had vast en zeker familie, hoogstwaarschijnlijk ook een vrouw en misschien wel kinderen. Al die mensen die nu in onzekerheid en met smart op zijn terugkomst zaten te wachten. Caéliane ging er vanuit dat ze verwachtten dat hij zonder kleerscheuren weer terug zou komen, hij hoefde immers enkel iemand uit het bos terug te halen. En met één -de jongen- tegen zes zou dat geen probleem moeten zijn. Maar de jongen bleek toch beter de kunnen vechten dan verwacht. Zelfs met een gewonde hand en pijnlijke plekken als gevolg van de val in de doornstruik.
En nu zaten de familieleden te wachten op de terugkomst van de man. Die terugkomst zou ook komen, maar er zouden tranen van verdriet in plaats van blijdschap, omdat ze hem niet trots van zijn paard zouden zien stappen, maar hem stil in een kist zouden zien liggen. Doodstil, letterlijk. Hoe zou zijn familie reageren als ze hoorden dat hij was vermöord door de prinses van het Zomerrijk, het rijk waar hij aan toebehoorde? Zouden ze nog meer huilen? Verbaasd zijn? Het niet geloven? Het niet wíllen geloven? Eén ding was wel zeker; ze zouden nooit meer naar haar kunnen kijken zonder aan het verlies te denken. Ze zouden haar zien als een koelbloedig monster, een harteloze engel. Iedereen zou te horen krijgen van haar daad.
Op het moment maakte ze zich om haar eigen veiligheid niet zo'n zorgen -ze zou hier toch niet meer terug komen- maar om dat van haar vader. Grote kans dat het volk in opstand kwam tegen hem, 'de koning wier dochter haar bloedeigen mensen doodt'. Nu vreesde ze dat ze niet alleen haar moeder, maar ook haar vader nooit meer fatsoenlijk onder ogen kon komen. Wat zou hij teleurgesteld zijn. Al die tijd, al die jaren had hij zoveel moeite in haar opvoeding gestoken. Hij had haar alles gegeven wat haar hartje begeerde. En wat kreeg hij ervoor terug? Niets. Helemaal niets. De dochter om wie hij zoveel gaf, aan wie hij zoveel liefde had geschonken, vermoördde iemand. Iemand van haar eigen volk nog wel. Het stond vrijwel gelijk aan verraad. Haar moeder zag ze er wel voor aan om bij hem weg te gaan en zich samen met het volk tegen hem te keren, zodat haar moeder geen problemen kreeg. Haar vader zou instorten, een emotioneel wrak worden. En dat terwijl het niet eens zijn schuld was.
Bij die gedachten welden er tranen op in haar ogen. Caéliane deed geen enkele moeite om ze tegen te houden. Misschien was ze dan toch een vreselijk mens, misschien paste ze beter in het Winterrijk.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:43

Schuin tegen over elkaar stonden ze. Cennick keek woedend, terwijl hij zijn arm die gewond was zoveel mogelijk probeerde af te dekken in de weinige seconden die hij had. Een geluk bij een ongeluk: het was zijn rechterhand, wat ervoor zorgde dat hij niet veel verder geblesseerd was dan eerder. ‘Durf je nog wel, jochie,’ sneerde de man voor hem. Misschien niet een al te best geplaatste reactie, als je zag wat hij zonet heeft gedaan. Het resultaat lag nu aan alle kanten tussen het gras verspreidt. Langzaam droop het bloed uit de wond van Cennick, maar niet in zo’n razend tempo dat hij niet lang meer zonder hulp zou kunnen. ‘Als ik jou was, zou ik het er maar niet op gokken,’ antwoordde hij kribbig. Een geconcentreerd persoon, een geboren vechter net als hijzelf zou voor hem lastiger worden te verslaan dan ieder ander. Hij was nauwkeurig, heel precies en leek alles door te hebben wat Cennick van plan was te doen, waardoor hij iedere slag van zijn tegenstander makkelijk kon pareren. Af en toe wist Cennick door de ijzeren verdediging van zijn tegenstander heen te breken, maar zijn succes was niet vaak van lange duur. Heel even drong het besef tot hem door, dat hij dit wel eens kon verliezen. Iets, wat hij nog nooit had meegemaakt. Niet in een echt gevecht dan, want van zijn harde leermeesters was het vroeger haast onmogelijk om te winnen. Maar toen ging het nog niet om leven en dood, om vrijheid of gevangenschap. Want anders, had hij al zo vaak dood kunnen zijn, dat je het niet op twee handen kon tellen. Om een langer, maar vooral gevaarlijker wapen te kunnen pakken, moest hij van zijn paard af, met het risico dat hij in de rug aangevallen zou worden. Dat kon hij niet riskeren. Aan de andere kant, zou hij het niet veel langer kunnen volhouden met zijn kleine dolk, waar onderhand ook al een aantal deuken in zaten. Het zou lang slijpen worden om die weer helemaal recht en mooi en scherp te krijgen. Als hij de kans al kreeg om het te doen en hij niet hier ergens dood in het gras zou liggen, binnen nu en een kwartier.
Binnen een slag werd hij onbewapend gemaakt. Woedend keek hij naar de man voor hem. Het enige wat hij nu nog bij de hand had, waren de paar pijlen die nog in de koker op zijn rug zaten. Om Mica onbereden achter te laten, vond hij ook niet goed. Hij zou enkel de schepen achter zich in brand steken, want je kon er zeker van zijn dat de man het paard zou doden, enkel door hem een genadeklap te geven, om vervolgens achter zijn echte doel aan te gaan.
Heel even zat hij in tweestrijd, heel even maar, want drie seconden later vloog het zwaard van zijn tegenstander alweer door de lucht, klaar om hen een harde, goedgemikte klap te bezorgen. Om hem van zijn paard te stoten en wraak te nemen voor zijn kameraden. In een beweging, trok hij een van de pijlen uit de koker, zodat hij in ieder geval niet helemaal onbewapend was.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:43

Resoluut zette ze alle negatieve gedachten uit haar hoofd. Met treuren en nadenken over haar slechte daad bereikte ze ook niks. Bovendien was het al gebeurt en kon ze er niets meer aan veranderen. Ze kon de man immers niet tot leven wekken, hoe graag ze dat ook wilde.
Caéliane keek op toen ze een luid gehinnik hoorde. Het kon niet afkomstig zijn van de paarden van de ruiters, die waren allemaal gevlucht...toch? Snel draaide ze zich om. Er was dus toch nog een ruiter, en die stond op het punt om zijn zwaard in het hart van de jongen te boren. Eigenlijk was het best een oneerlijk gevecht. De jongen had geen enkele bescherming en ook geen wapens meer -op pijlen waar je niet zoveel mee kon na. In tegendeel tot de ruiter. Die had een harnas aan, goede wapens en een helm op.
Een diepe zucht rolde over haar lippen. Ze had toch al teveel fout gedaan, terug kon ze toch al niet meer. Ze raapte de stok op van de ruiter die zij om het leven had gebracht. Geruisloos sloop ze naar de enige nog levende ruiter toe. Op het moment dat hij aanstalten maakte om de jongen de dodelijke steek toe te brengen, sloeg ze met alle kracht die ze in zich had met de stok tegen de helm van de ruiter. De helm bood bescherming tegen de punt van een zwaard, dolk of speer, maar niet tegen zo'n harde klap, dat kon haast niet. Het zwaard van de man viel in het gras en hijzelf volgde niet lang daarna. Doordat zijn voet in één van de beugels bleef hangen, werd het zadel scheef getrokken, met als gevolg dat ook het laatste paard er vandoor ging, de ruiter achter zich aan sleurend. Door het harde geluid van de klap, was ook het paard van de jongen geschrokken en gesteigerd. Omdat de jongen al een klap had gehad en misschien nog wat versuft was door de pijnstillers, was hij in het gras gevallen.
Caéliane klom zonder enige moeite op zijn paard en spoorde het dier aan tot een rustige draf. Ze reed terug naar de open plek, waar ze de medicijnen in de zadeltassen propte.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:44

Op het moment, dat zelfs zijn eigen paard begon te steigeren, dacht hij dat hij dood was. Zijn ogen waren gesloten, terwijl de grond steeds sneller naderde, hij heel even vrij was en uiteindelijk met een harde smak op de grond landde. De dood hoorde niet pijnlijk te zijn, maar zachtjes, rustig. Hij snapte daarom ook niet, waarom zijn handen brandden toen hij overeind probeerde te komen. Op de plek waar het steekwapen hem geraakt had, sijpelde er bloed naar buiten. Een vies gevoel gleed door zijn lichaam. Één maal kuchtte hij, toen vond hij zijn verstand weer.
Hoe had hij dit in godsnaam overleefd?
Een trillende hand, en wel zijn rechter, kwam op zijn wang tot stilstand, waar hij eenmaal overheen wreef. Gewoon om zeker te zijn dat hij leefde, al hoorde de pijn die hij op dat moment voelde genoeg te zijn. Verslagen probeerde hij op zijn knieën te gaan zitten, om alles goed tot zich te laten doordringen. Nog het meest opvallend aan dit alles was, dat hij geen geluid hoorde. Helemaal niets. Het meisje hoorde hij niet, zelfs niet snikken of bewegen in het gras. Mica was ook niet meer te horen.
Zou zijn gehoor zijn aangetast?
Dan kon hij zichzelf beter direct doden. Langzaam kroop hij naar een van zijn slachtoffers, waar hij de ogen van dicht deed en hij het wapen in zijn hand drukte. Hijzelf zou ook met zijn wapen ten onder willen gaan. Het was een teken, dat je jezelf had kunnen verdedigen, dat je een vechter was. Iemand die het waard was om naar het hiernamaals te mogen. Vijand of niet, ze zouden niet eeuwig in de onderwereld hoeven ronddolen.
Zo ging hij ieder van hen af. Ten minste, dat nam hij aan. Want tellen kon hij niet goed op dat moment, door de klap die hij zojuist had gekregen. En misschien speelden de dingen die eerder die dag waren gebeurd ook wel mee. In iedergeval: hij hoopte dat hij ze allemaal had gehad.
‘Mica,’ zei hij schor. Er kwam geen reactie op zijn stemgeluid. Verbaast keek hij om zich heen, terwijl hij op de grond zat en nauwelijks de kracht had op te staan. Alsof zijn hele lichaam brandde, zo voelde het voor hem.
Een ogenblik dacht hij dat Mica wel eens dood zou kunnen zijn. Toen besefte hij zich, dat Mica al die tijd heel rustig en vriendelijk tegen het meisje had gedaan. Zij was dichter in de buurt van het paard geweest, dan de paardenmeester thuis had gekund. Zou het kunnen… dat ze gewoon achterop is geklommen en ze zijn weggereden.
Zonder hem?
Dat idee maakte hem dat de tranen wel heel hoog kwamen te zitten. Zijn paard was het enige levende wezen dat hij echt oprecht had vertrouwd. Ook omdat het niet kon praten, maar nooit had hij gedacht dat hij een vreemde bij hem achterop toe zou laten. En het meisje, waarvoor hij terug kwam, hem gered heeft, wel of niet, was ook verdwenen. Het toeval zou te groot zijn.
Voorzichtig stond hij op, greep naar het stuk metaal dat ooit zijn prachtige dolk had moeten voorstellen en liep achter de hoefsporen aan. Hij had geen idee of ze wel van Mica waren, maar dat kon hem op dit moment allemaal vrij weinig schelen.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:44

Terwijl Caéliane de medicijnen in de zadeltassen stopte, probeerde ze zo min mogelijk aandacht te besteden aan het feit dat er ook nog een dode ruiter in het gras lag. Hij was de eerste die om het leven was gebracht door de jongen. Snel verbande ze de gedachten over de vermöorde ruiters uit haar hoofd, dan werd ze alleen maar herinnerd aan wat ze had gedaan. Ergens was dat wel goed, dat zou haar er misschien van weerhouden om het nog een keer te doen, maar aan de andere kant zou ze er alleen maar een geweldig groot schuldgevoel aan overhouden, nou ja dat had ze sowieso al.
Nadat het paard nog wat had gedronken, steeg Caéliane weer op. Ze had de jongen even helemaal aan zijn lot overgelaten. Grote kans dat hij dacht dat ze er gewoon vandoor was gegaan. Zijn verdiende loon eigenlijk, vond ze. Dat liet hem zien dat hij níet alle touwtjes in handen had maar dat zij hem ook heus wel aan kon. Niet op fysiek gebied, maar wel qua slimheid waarschijnlijk.
Een kleine grijns gleed over haar gezicht bij die gedachte. Ze spoorde het paard aan tot een rustige stap, richting de grasvlakte waar de jongen vermoedelijk nog was. Caéliane had al gezien dat hij gewond was, dat was deels in haar voordeel maar aan de andere kant was het ook nadelig. Voordelig omdat zij hem dan makkelijker aan zou kunnen, indien mogelijk. En nadelig omdat hij zichzelf dan niet goed zou kunnen verdedigen als ze weer werden aangevallen; iets waarvan ze verwachtte dat dat zeker nog wel een keer zou gebeuren. Eenmaal weer terug bij de grasvlakte, moest ze even zoeken naar hem. Hij liep verscholen tussen het gras. Ze zag dat hij de hoefsporen van zijn paard volgde, alleen was zij net een iets andere weg terug gereden. Van achteren naderde ze hem en tikte ze hem op zijn schouder.
'Zoek je iemand?' Een grijns verscheen op haar gezicht.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Liselotte di 25 aug 2015 - 14:44

Hij kon haar wel wurgen, serieus. Als ze er in haar eentje vandoor was gegaan, had hij het nog begrepen. Cennick had hetzelfde kunnen doen. Maar zonder even “dankjewel dat je terug kwam “ of “tot ziens” te zeggen, vond hij toch wel behoorlijk asociaal.
Maar wat hem nog kwader maakte, was het feit dat zijn paard hem in de steek had gelaten. Ze voelde zich heel wat, daar hoog boven hem uittorenend op Mica. Dat was duidelijk te zien aan haar houding, aan haar ogen en de hooghartige grijns die rond haar lippen speelde. Op dat moment kon hij haar echt niet uitstaan. Een steek ging door zijn arm, het bloed sijpelde nog steeds en meer dan strompelen kon hij op het moment niet, al had hij het allerliefst keihard weggerend om zich ergens in een holle boom te verstoppen, of zoiets. ‘Blijf met je tengels van me af,’sneerde hij. In een woeste beweging draaide hij om, waarbij er nog een pijnscheut door zijn arm schoot. Een vuile blik wierp hij op het meisje. Hij verzamelde wat speeksel in zijn mond en spuugde het uit, vlak naast de hoeven van Mica. Hij bedoelde het niet zozeer tegen het paard, als wel tegen zijn bereider. Al had hij op het moment ook niet een al te hoge dunk van Mica. In de verte doemden de bomen alweer op. Heel verleidelijk, wanneer je je je wil verstoppen of mensen waar je geen zin meer in hebt wil ontlopen. Ook kreeg hij langzamerhand echt goed last van de hitte.
Met zoveel waardigheid als hij had liep hij gewoon door. Het kon hem niet schelen dat ze hem achterna zou komen, of misschien ook wel niet. Ze zouden toch nooit met z'n tweeën op zijn rug kunnen, of in ieder geval, niet heel lang. Mica was strenge winters gewend en koele zomers, geen hitte zoals hier. Hij zou het nog begeven, want hij zou net zo lang doorgaan tot hij niet meer kon.
Zijn benen brandden en hij wist dat hij niet langer meer in de zon zou kunnen lopen. Zijn bloed stroomde nog en dat zou hij snel moeten verbinden, voor hij dood zou bloeden. Normaal gesproken was hij al niet normaal bleek, nu was het nog erger, had hij blauwe wallen onder zijn ogen en oogde hij erg ziek.

Liselotte

Aantal berichten : 29
Registratiedatum : 23-08-15

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Lotte di 25 aug 2015 - 14:44

Ze zou bijna lachen om zijn blik, om de woede in zijn ogen. Als blikken konden doden dan was zij nu driedubbel dood geweest. Ergens deed het haar goed, het liet hem zien dat hij niet moest denken dat hij alle touwtjes in handen had. Goed, natuurlijk was zij zonder hem nu weer bij het Zomerpaleis geweest, maar zonder haar was hij al eerder dood geweest, twee keer zelfs. De wonden van de doorns zouden zonder de geneesmiddelen zijn ontstoken en anders zou de ruiter zijn leven wel hebben beëindigd.
Ook leek hij het niet leuk te vinden dat zijn paard naar haar had geluisterd, helemaal niet zelfs. Dat begreep ze wel. Als haar paard iemand anders zou verkiezen boven haar, zou ze ook boos zijn, nee woedend. Vooral voor een Winterrijker. Maar goed, Laéla was niet hier, die stond nog in haar stal bij het paleis. Als het kon zou Caéliane zijn terug gegaan om haar op te halen, maar dat ging nou eenmaal niet, niet als ze vrij wilde zijn in ieder geval. Toen hij zich omdraaide, viel haar blik op de arm van de jongen. Er zat een wond op die er uiterst pijnlijk uit zag, en dat waarschijnlijk ook was.
Zijn paard volgde hem automatisch toen hij weg liep, zoveel mogelijk in de schaduw blijvend. Hij gaf zijn waardigheid in ieder geval niet snel op. Waarschijnlijk zou hij zelfs nog zo zijn weggelopen als zijn benen helemaal opengereten waren. In gevechten was die koppigheid handig, maar toegeven aan de pijn kon in sommige gevallen ook geen kwaad, vooral als je leven er vanaf hing. Nou hing zijn leven er niet vanaf –niet direct— hij had wel hulp nodig.
Zijn paard bleef hem volgen. En Caéliane keek naar hem, zwijgend. Na verloop van tijd zag ze dat de hitte en de wond hun tol begonnen te eisen. Hij ging steeds langzamer lopen –al had hij dat zelf waarschijnlijk niet door– en slingerde nogal. Als ze hem nu een zacht duwtje zou geven, zou hij ongetwijfeld omliggen en voorlopig ook niet meer overeind komen. Het leek haar hartstikke grappig om te zien, maar ze weerstond de verleiding om het ook daadwerkelijk te doen. In plaats daarvan liet ze zich van het paard afglijden. Met enkele grote stappen was ze al bij hem.
‘Ga zitten,’ zei ze. Wetend dat hij dit waarschijnlijk toch niet zou doen, duwde ze hem zonder enkele moeite op de grond, met zijn rug tegen een grote eikenboom. Uit de zadeltassen pakte ze de geneesmiddelen weer. Zo vaak had ze geroepen dat ze de lessen in geneeskunde niet nodig had, maar nu waren ze meer dan handig. Gelukkig was de jongen te zwak om te kunnen protesteren, anders zou hij het vast en zeker gedaan hebben, gokte ze. Voorzichtig bestudeerde ze de wond op zijn arm. Hij had het ongeluk dat aan de arm ook zijn gewonde hand zat. Ach ja, beter een gewonde hand dan geen hand. Hetzelfde gold voor zijn arm. Onwillekeurig stelde ze hem in haar gedachten voor zonder arm. Een klein lachje speelde rond haar lippen bij die gedachte. Wat zou dat er grappig uitzien. Of zonder been, of zonder beide benen. Of zonder vingers of voeten. Of maar gewoon meteen zonder hoofd. Terwijl ze de wond voorzichtig ontsmette, grinnikte ze zacht.
Na enige tijd was ze klaar met zijn gewonde arm. Ze had de wond goed schoongemaakt, vervolgens een stuk van de onderkant van haar jurk gescheurd –ze hechtte niet zoveel waarde aan haar kleding– en die om de wond heen gebonden als een geïmproviseerd verband. Het zag er nog behoorlijk goed uit, vond zij in ieder geval. Ze vermoedde dat hij daar anders over zou denken. Maar hij moest er maar mee leven.

Lotte

Aantal berichten : 30
Registratiedatum : 23-08-15
Leeftijd : 25

https://ceniane.actieforum.com

Terug naar boven Ga naar beneden

ORPG | As cold as ice and as warm as the sun - Pagina 2 Empty Re: ORPG | As cold as ice and as warm as the sun

Bericht van Gesponsorde inhoud


Gesponsorde inhoud


Terug naar boven Ga naar beneden

Pagina 2 van 3 Vorige  1, 2, 3  Volgende

Terug naar boven


 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum